Plan czwartej ekspedycji w ramach projektu Mahafaly Karst Exploration Projects, mającego na celu eksplorację obszaru krasowego w południowo-wschodniej części Madagaskaru, obejmował dwa główne cele: podwodne zdjęcia do filmu dokumentalnego w jaskini Aven i zagłębienie się w niezbadane jeszcze obszary Ananjamby.

Głównym problemem podczas poprzedniej ekspedycji był dostęp do gazów, a także paliwa do kompresorów, dlatego zespół tym razem zdecydował w dużej mierze skoncentrować się na nurkowaniu z wykorzystaniem rebreatherów CCR, traktując nurkowanie na obiegu otwartym w konfiguracji sidemount jedynie jako uzupełnienie.

Cel był w teorii prosty: maksymalnie przedłużyć długość odkrytych korytarzy z oporęczowanych na tamten moment ponad trzech kilometrów.

By jednak uświadomić sobie skalę wyzwania, trzeba wiedzieć, iż Ananjamba posiada tylko jedno wejście, a dotarcie do nowych partii wymaga przebycia całego, wcześniej już odkrytego odcinka. Oznacza to konieczność kilkugodzinnego nurkowania i przebycia wielu ciasnych restrykcji tylko po to, by dotrzeć do miejsca, w którym można rozpocząć eksplorację kolejnego odcinka. Powrót odbywa się tą samą drogą, co oznacza kolejne godziny spędzone w wodzie.

Wykorzystując wszystkie możliwości rebreathera Megalodon CCR, Patrick Widmann z powodzeniem dołożył kolejne kilkaset metrów do już odkrytych partii, zgodnie z wcześniejszymi przewidywaniami Ryana Darta i Philipa Lehmana, którzy jako pierwsi eksplorowali korytarze Ananjamby rok wcześniej.

Nurkowania w odległe partie jaskini zaowocowały odkryciem ogromnych korytarzy ozdobionych skomplikowanymi formacjami skalnymi, które przewyższały swą spektakularnością wszystko, co członkowie zespołu widzieli dotychczas na Madagaskarze.

Równolegle do nurkowań Patricka, Phillip i Ryan realizowali metodyczne przeszukiwanie partii, które wciąż były w zasiegu konfiguracji sidemount z otwartym obiegiem. Udało się dzięki temu odkryć wiele nowych korytarzy, z których część kończyła się ślepymi zaułkami, lecz kilka sugerowało spory potencjał eksploracyjny.

Nurkowania realizowane w odleglejszych partiach jaskini przyniosły jednak nowy problem: część restrykcji okazała się zbyt ciasnych dla płetwonurka z rebreatherem CCR w konfiguracji plecowej. Zasugerowało to potrzebę wykorzystania rebreatherów sidemount CCR i jednocześnie oznaczał zmianę strategii eksploracji.

Ekspedycja zakończyła się pełnym sukcesem. W chwili jej zakończenia, całkowita długość odkrytych korytarzy Anjanamby wyniosła 7.3 kilometra, czyli więcej niż wcześniej eksplorowanej jaskini Malazamanga, potwierdzając jej status jako najdłuższej zalanej jaskini na Madagaskarze. Co ciekawe, jaskinia ma nadal duży potencjał eksploracyjny, co pozycjonuje go jako pretendenta do bycia najdłuższą zalaną jaskinią w całej Afryce.